سمیرا پاکدل نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیر دولتی اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران
مهران کاراحمدی - استادیار و عضو هیئت علمی، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیر دولتی اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران

امروزه انسانها به دلایل مختلف ملزم به زندگی به صورت جمعی و در مجموعه های چندین خانواری هستندکه نه تنها از مزایای زندگی جمعی برخوردار نیستند بلکه این امر را عاملی برای مزاحمت و خدشه دار شدن حس خلوت، حریم خصوصی وزندگی فردی خود می دانند. این موضوع باعث بروز مشکلات و نابسامانی هایی در زندگی ساکنین شده و در نتیجه روز به روز انسانها را از هم دورتر و تنهاتر می سازد. در این میان بایستی بتوان تعادلی میان خلوت و تعامل اجتماعی انسانها ایجاد کرد که این امر به وسیله مفاهیم کالبدی و همچنین مفاهیم فرهنگی اجتماعی که زمینه های روانی را ایجاد می کنند، میسر است. هدف این پژوهش این مقاله درصدد احیاء عوامل موثر در تعاملات اجتماعی در محیط های مسکونی می باشد. روش تحقیق مبتنی بر مطالعات میدانی-کتابخانه ای به بررسی فضاهای تاثیرگذار بر تعاملات اجتماعی در مجتمع مسکونی می باشد. نتیجه یکی از رسالتهای طراحان و معماران خلق رابطه ای متناسب بین انسانها و کالبد اطرافشان است. برای نیل به این هدف، خالقان فضا باید درک صحیحی از رفتار انسان در محیط های متفاوت داشته باشند، به نحوی که پیوند انسان ومکان را قویتر سازند. مجتمع های مسکونی به عنوان پیچیده ترین و اساسی ترین عملکرد، در عرصه معماری قرن بیستم به حساب آمده است و میتواند تاثیر بسیار زیادی بر رفتار ساکنین و روابط آنها در پی داشته باشد.

مجتمع مسکونی – تعاملات اجتماعی – فضاهای تاثیر گذار