ایمان رضایی - دانشجوی دکترای آینده پژوهی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، دانشکده علوم اجتماعی، قزوین

چشم انداز کانون توجه برنامه ریزان و سیا ستگذاران در طول چند دهه اخیر بوده ا ست که این امر حاصل چرخش از نگاه کاوشگرایانه به نگاه هنجارمند و کنشگرایانه به آینده است. از این رو در کشور طی دو دهه اخیر توجه به چشم انداز پردازی و تلاش برای ساخت آینده مطلوب از توجه ویژه ای برخوردار بوده است که از آن جمله ترسیم سند چشم انداز ۱۴۵۰ کشور میباشد. یکی از مهمترین الزامات پیش رو در تدوین چشم انداز ۱۴۵۰، توسعه بنیانهای فلسفی آن ا ست. در این پژوهش معرفی و تو سعه رویکرد معرفت شناختی - روش شناختی چشم انداز ۱۴۵۰ به عنوان یکی از مهمترین ارکان فلسفی تدوین این سند، مورد توجه قرار گرفته است. در این را ستا، آینده های یکپارچه، برگرفته از نظریه چهار ربع کن ویلبر پیشنهاد شد که به عنوان فراچارچوب دامنه کاملی از چشم انداز ها را در نظر میگیرد و تکثر دیدگاه ها را به رسمیت می شناسد. آینده های یکپارچه، از چارچوب فرضیات پارادایمهای موجود خارج شده و به سوی یک فراچشم انداز - فراپارادایم حرکت می کنند.

چشم انداز ؛ آینده پژوهی؛ آینده های یکپارچه؛ معرفت شناسی؛ روش شناسی؛ ایران۱۴۵۰