چالشها و الزامات فلسفی نظام خط مشی گذاری ایرانی در افق ۱۴۵۰

تجربه نه چندان موفق نظام خط مشی گذاری کشور در چهار دهه گذ شته ، نیل به اهداف چشم اندار ایران ۱۴۰۴ را در هاله ای از ابهام فرو برده ا ست .این امر ضرورت بازنگری در نظام خط مشی گذاری و برنامه ریزی آینده کشور را به شدت افزایش داده است . در این راستا باید پذیرفت یکی از دلایل موفقیت در طراحی و اجرای نقشه راه در سطح ملی به کارگیری یک نظام مدیریت دولتی یا به عبارت بهتر یک نظام مدیریت خدمات عمومی اثر بخش در قالب برنامه های توسعه ملی است.دکترین های جدید در مبانی و فلسفه مدیریت دولتی در حال حا ضر با تغییرات ا سا سی همراه بوده و ضمن حفظ شالوده ا سا سی مفهوم لیبرال دموکرا سی تغییرات عمده ای را در حوزه فرآیند خط مشی گذاری پیشنهاد نموده است.بر این اساس به نظر می رسد ساختار حاکمیتی کشور همچنان از توانایی لازم برای مدیریت نقشه های راه برخوردار نیست و از همین رو لازم ا ست به فوریت ا صلاحات اسا سی در نظام سیاستگذاری کشور مورد توجه قرار گیرد.دیدگاه جدیدی که در این نوشتار ارائه می شود بازنگری در نگاه ابزاری مدیریت دولتی نوین و جایگزینی آن با مقوله جدیدی تحت عنوان نگاه معنایی یا مدیریت مبتنی بر معنی یا معنویت است . هدف اصلی این مقاله شروع رویکرد جدیدی تحت عنوان مدیریت مبتنی بر معنی در حوزه مدیریت دولتی است و پیش بینی می کند جایگزینی این رویکرد با رویکرد ابزاری مدیریت دولتی نوین میتواند تحقق الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت را محقق سازد.

Keywords:

مدیریت دولتی , چشم اندار ۱۴۵۰ , پیشرفت , نقشه راه , خط مشی گذاری.