مجید پسران قادر

دگرگونی های گسترده ای که در دهه های اخیر در نقش دولت ها رخ داده است، دولت ها را در عمل با رویکردهای نوینی روبه رو ساخته که برآیند قطعی آنها دگرگونی جایگاه نسبی دولت ها بوده است . به طور کلی نظام اداری هر حکومتی گویای نگرش دولت به چگونگی کارگردانی و مدیریت کشور می باشد و نقش نظام اداری در ساختارهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و تأثیر آن در تحقق اهداف نظامهای کلان جامعه به اندازه ای تعیین کننده است که بدون پیرایش، سالم سازی و نوسازی آن، دست یازیدن به هدفهای بالا که در برنامه های پنج ساله توسعه و نیز چشم انداز بیست ساله (افق ١٤٠٤ شمسی ) ترجمان یافته است، عملینخواهد بود. براین پایه، پژوهشگر این گزارش که تجربه ای نزدیک به بیست سال در امر اصلاح و تحول نظام مدیریتی کشور را زینت بخش زندگی شغلی و حرفه ای خود ساخته است، با درک این مهم و تشخیص رنجی که نظام اداری کشور بمثابه یک ارگان زنده و پویا ! از نبود یک مدل اقتضایی بنیان یافته بر فرهنگ و زیست بوم شناختی برای اصلاح آن چهره نظام مدیریتی کشور را ناموفق و در رسیدن به اهداف توسعه ای ناتوان نشان می دهد کهگزارش های رسمی و خبری مؤید آن است، آهنگ آن کرد که نسبت به ارایه یک مدل اقتضایی برای اصلاح نظام اداری کشور برپایه روش شناسی علمی همت نم اید و خوشبختانه در این مسیر نه چندان هموار، راهنمایی و همراهی سه تن از فرهیختگان دلسوخته و اثرآفرین موجب بالندگی این گزارش و منجر به میوه گوارایی شد که حرکت سرامد نام گرفت و امید است با اجرا و پیاده سازی آن کام ملت عزیز ایران شیرین شود.