بررسی تطبیقی تجارب مدیریت انرژی در کشور های پیشرفته و در حال توسعه ( درس هایی برای ایران)

انرژی یکی از مهمترین نهاده های توسعه و از عوامل اصلی تولید است. بحران کاهش انرژی های تجدیدناپذیر همه محافل جهانی را بر آن داشته که به فکر راهکارهای جایگزینی با منابع تجدیدپذیر انرژی باشند. انرژی های تجدیدپذیر به دلیل سازگاری با محی زیست و عدم تعارض های احتمالی بهره برداران در سطوح مختلف، مقوله بهینه سازی مصرف انرژی و به دنبال آن مدیریت انرژی را عمق بیشتری بخشیده است. به بیان دیگر استفاده از صورت های مختلف انرژی های تجدیدپذیر مانع از بهره برداری دیگر کشورها نمی شود. وجود منابع سالم و غنی از انرژی های تجدیدپذیر در ایران، بهره گیری از این نوع انرژی را به امری اجتناب ناپذیر تبدیل نموده است. این مقاله با رویکرد تطبیقی و استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به دنبال پاسخگویی به این سوال است که تجارب و سیاست های کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در زمینه ی مدیریت انرژی های تجدیدپذیر چگونه می تواند در ایران به کار گرفته شود؟ برای این منظور در ابتدا کشورهای توسعه یافته سوئد، استرالیا، نیوزیلند، کره جنوبی و ژاپن و کشورهای در حال توسعه هند، مالزی و سنگاپور مورد بررسی قرار گرفت و سپس دستاوردهای و چالش های پیش روی ایران در حوزه انرژی های تجدیدپذیر مورد توجه قرار گرفت. در نهایت برای بهره گیری از ظرفیت های بالقوه انرژی های نو در کشور پیشنهاداتی در قالب دو راهبرد بهینه سازی مصرف انرژی و توسعه انرژی های تجدیدپذیر با توجه خصائص ایران و تجارب کشورهای مورد مطالعه ارائه شده است.

Keywords:

مدیریت انرژی , انرژی تجدیدپذیر , امنیت انرژی , امنیت ملی