پرهام شاه قاسمی - دانشجو، گروه مهندسی محیط زیست و صنایع غذایی، دانشکده عمران و منابع زمین، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
محمدجواد پژوم - دانشجو، گروه مهندسی محیط زیست و صنایع غذایی، دانشکده عمران و منابع زمین، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
سید ایمان حسینی - دانشجو، گروه مهندسی محیط زیست و صنایع غذایی، دانشکده عمران و منابع زمین، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
محمدرضا نوری نیا - دانشجو، گروه مهندسی محیط زیست و صنایع غذایی، دانشکده عمران و منابع زمین، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

مدیریت پسماند جامد(SWM) یک سرویس بهداشتی عمومی است که اغلب از نظر اهمیت کمتر گفته می شود. اگر یک اورژانس بهداشت عمومی مانند شیوع COVID-۱۹ مشکل SWM را تشدید کند، اهمیت واقعی آن به عنوان یک سرویس ضروری آشکار تر می شود. بحران ناشی از همه گیری COVID-۱۹ پویایی تولید زباله را در سراسر جهان تقریبا در هر بخش تغییر داده است و بنابراین نیاز به توجه ویژه را برانگیخته است. تغییرات غیر قابل پیش بینی در کمیت و ترکیب زباله نیز سیاست گذاران را تحت فشار قرار می دهد تا به صورت پویا واکنش نشان دهند. این بررسی مشکلات عمده ای را که بخش SWM در طول همه گیری با آن مواجه است و احتمالات اساسی برای پر کردن شکاف های موجود در سیستم موجود برجسته می کند. این بررسی بر روی مناطق خاصی تمرکز دارد که مهمترین عامل نگرانی در طول بحران در فرایند مدیریت پسماند بوده است. علاوه بر این، اختلاط زباله های زیست پزشکی آلوده به ویروس با جریان زباله های جامد معمولی و عدم مشارکت فعال شهروندان و همکاری، نگرانی های منفی عمده ایمنی و بهداشتی را برای کارگران درگیر در فرآیند بهداشت ایجاد می کند. جدا از ارائه راه حل های نوآورانه برای مقابله با مسائل مدیریت زباله فعلی، این مطالعه همچنین چندین دستورالعمل بالقوه کلیدی را برای کاهش همه گیری های احتمالی آینده، در صورت وجود، پیشنهاد می کند. این مقاله همچنین می تواند برای ایجاد یک استراتژی خاص برای پیشگیری/کنترل هرگونه بیماری همه گیر بالقوه از نوع مشابه در آینده نزدیک مفید باشد.

کووید ۱۹، مدیریت آب جامد، چالش ها، سیاست گذاران، تکنیک