سمانه افتخاری اهندانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و م
نادر نورا - استادیار، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده مرتع و آب
واحد بردی شیخ - استادیار، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده مرتع و آب
سید جواد طباطبایی یزدی - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی

یکی از راهکارهای مناسب حفظ و احیای آب های زیر زمینی، اصلاح و توسعه سیستم های بهره برداری هماهنگ با وضعیت طبیعی می باشد. یکی از بهترین این راهکارها، تغذیه مصنوعی سفره های آب زیر زمینی با بکارگیری سیستم جمع آوری رواناب می باشد. در این مقاله به منظور شناسایی عرصه های مناطق مناسب تغذیه سفره های آب زیر زمینی، محل های مناسب جمع آوری رواناب به کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی در حوزه آبخیز گلبهار تعیین گردید. برای این منظور توان تولید رواناب قسمت های مختلف حوزه با در نظر گرفتن تغییرات مکانی عواملی از قبیل خاک، کاربری زمین، بارندگی، شیب، مدل سازی و اثرات احتمالی آن در سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) مورد ارزیابی قرار گرفت. در هنگام ترکیب اجزاء توسط سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) سطح مکان های تغذیه آب زیرزمینی به صورت نسبی نسبت به سطح تمرکز رواناب و محل توزیع آب ذخیره شده تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان می دهد، 68/4 درصد از مساحت حوزه مورد مطالعه، دارای پتانسیل بالا و خیلی بالا برای تولید رواناب می باشد، در حالی که 36/3 درصد از سطح حوزه، دارای پتانسیل بالا برای تغذیه آب زیر زمینی می باشد.

سیستم های جمع آوری آب، تغذیه آب های زیر زمینی، جمع آوری رواناب، سیستم اطلاعات جغرافیایی