ایمان علیپور - گروه حسابداری، واحد گنبدکاووس، دانشگاه ازاد اسلامی گنبد کاووس، ایران

عدالت، یکی از اصول اساسی نظام اسلامی است و وجود ربا به عنوان عاملی موثر در جهت استثمار انسان، کاهش فعالیت های مولد اقتصادی، افزایش تورم و گسترش فقر و فاصله طبقاتی وکاهش رفاه عمومی در تضادی آشکار با این اصل اساسی است.در نگرش دین، جامعه ای که فعالیت های اقتصادی و معیشتی خود را بر پایه ربا سامان دهد، به سوی نابودی گام برمی دارد، در همین راستا بانکداری اسلامی همواره با دو کلمه ربا و پس انداز در چالش و مجادله است، به طوری که طبق مبانی اسلامی این نوع بانکداری باید از ربا دوری کند و پسانداز افراد را به سوی طرح های مورد نیاز جامعه اسلامی سوق دهد. این مطالعه با روش تحلیلی-توصیفی به تشریح عملکرد بانکداری در ایران در سال های ۱۳۶۳ الی ۱۳۹۳ به همراه نقد و بررسی عملکرد سیستم بانکی از منظر اسالمی پرداخته است. نتایج نشان میدهد، در سال ۱۳۶۳ اولین سال رسمی فعالیت بانکداری اسلامی در ایران ۱۵ درصد و در سال ۱۳۹۳ تنها حدود ۵ درصد عقود بانکی کشورمان ماهیت کامال اسالمی داشته است؛ بنابراین با اجرای ناصحیح احکام، نمیتوان انتظار تحقق الگوی بانکداری اسالمی را از این سیستم بانکداری داشت.

بهره، ربا، بانکداری اسلامی