مهدی جعفری پیراقوم - کارشناس ارشد، رشته روانشناسی بالین، دانشگاه آزاد اسلامی، اربیل، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش بریدگی و طرد، گوش به زنگی بیش از حد و بازداری در استفاده از شبکه ها ی اجتماعیبین زنان مستعد طلاق انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان مستعد طلاق ۴۰-۲۰ ساله شهر اردبیل در سال ۱۳۹۵ بود. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر بصورت در دسترس بود و با استفاده از این روش تعداد ۶۰ نفر از زنان مراجعه کننده به دادگاه های خانواده شهر اردبیل به عنوان گروه نمونه انتخابشدند برای جمع آوری داده های پژوهش حاضر از پرسشنامه های طرحواره یانگ، رفتارها ی کاربران شبکه ها ی اجتماعیمجازی استفاده شد و داده های بدست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و با بهره گیری از نرم افزار آماریSPSS تحلیل شد. یافته ها نشان دادند بین استفاده از شبکه های اجتماعی با بریدگی و طرد، گوش به زنگی بیش از حد و بازداری رابطه مثبت معناداری وجود دارد P<۰/۰۵ همچنین نتایج تحلیل رگرسون نشان داد طرحواره های شناختی گوش به زنگی بیش از حد و بازداری می توانند تغییرات مربوط به استفاده از شبکه های اجتماعی را در زنان مستعدطلاق به صورت معنی داری پیش بینی می کند. در این راستا می توان گفت گوش به زنگی بیش از حد و بازداری در استفادهاز شبکه اجتماعی در زنان مستعد طلاق تاثیر دارد.

بریدگی و طرد، گوش به زنگی بیش از حد و بازداری، شبکه های اجتماعی، زنان مستعد طلاق