شمس نوبخت - عضو هیئت علمی دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت ایران
مهدی میناگر - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه علم و صنعت ایران

امروزه بعد از آن که شبکه راه های ارتباطی در یک کشور گسترش کافی یافته و تکمیل یافتند ، عملیات حفظ و نگهداری را باید سرلوحه کار قرار داد. ترمیم و نگهداری و بهسازی راه ها ، دارای هزینه های بسیار بالایی بوده و این هزینه باید در زمان مطلوب و بهینه صرف گردد ؛ در غیر اینصورت عملیات ترمیم و بهسازی غیر اقتصادی خواهد بود . لذا برای آن که مدیریت و نگهداری روسازی در سطح و کیفیت قابل قبولی صورت پذیرد نیاز به یک سیستم پشتیبانی مدیریت می باشد . سیستم های گوناگونی امروز موجود هستند که می توان از آن ها در راستای این هدف بهره برد اما در این مطالعه سعی شده با توجه به وسعت شبکه معابر شهری و هزینه های سنگین تعمیرات و نیز هزینه های وارده بر کاربران ، استفاده از سیستم اطلاعات مکانی( GIS) در سیستم مدیریت روسازی عنوان گردد. یک سیستم اطلاعات مکانی کارا ، بستر مناسبی برای تمام جزئیات و شاخه هایی که می تواند توسط PMS بررسی شود، مهیا می کند. نتیجه حاصل از GIS/PMS یک ابزار قوی برای ارتقاء تمام اجزا و قسمت های PMS می باشد. بنابراین ، ایجاد و راه اندازی یک سیستم مدیریت شهری و استفاده از قابلیت های سیستم اطلاعات مکانی در آن ، می تواند موجب بهینه سازی و بهنگام سازی تعمیرات روسازی شده و همچنین هزینه ها را کاهش داده و توزیع آن را عملی نماید به طوری که یک مدیر روسازی می تواند راه ها و سایر تسهیلات مربوط به وسایل نقلیه اعم از رویه دار و بدون رویه را با سیستم GIS به خوبی مدیریت کند. در این مطالعه سعی شده که ضمن معرفی سیستم های GIS و PMS و در نظر گرفتن انتظاراتی که یک سیستم PMS از پایگاه پشتیبانی داده های خود دارد به بررسی کاربردهای عملی GIS در PMS پرداخته و با در نظر گرفتن مثالی عملی به مدل سازی شبکه روسازی معابر شهری در GIS پرداخت.

سیستم اطلاعات جغرافیایی ، سیستم مدیریت روسازی ، نشانه وضعیت روسازی ، واحد های نمونه