مهدی خیاطی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، گرایش رفتار سازمانی، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
رضا رزق خواه خواجه - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز،ایران

زبان یکی از ضرورت های زندگی اجتماعی است و به کارگیری آن یکی از ویژگی های انسان اجتماعی به شمار می آید.زبان وسیله اصلی ارتباط، تفهیم و تفاهم است و بنیاد همه فعالیت های ذهن انسان را تدارک می بیند. زبان وسیله ی بیان تفکرواندیشه ی انسانی وبرترین پدیده ی هویتی وفرهنگی ومهم ترین عامل انتقال فرهنگ ومیراث گذشته است امروزه دو زبانگی یاچند زبانگی یک پدیده ی جهانی است و تقریبا به ندرت می توان کشوری را سراغ داشت که دست کم بخش کوچکی از جمعیتآن به دو یا چند زبان تکلم نکنند، ایران از جمله کشورهایی است که هم به لحاظ فردی و هم به لحاظ اجتماعی دو زبانه است،یعنی هم افراد زیادی هستند که از دو زبان استفاده می کنند و هم خود جامعه ما از اجتماعاتی با زبان های متفاوت مانند زبانترکی، کردی، بلوچی و.. تشکیل شده است. همواره زبان مهم ترین راه ارتباطی بشر بوده و اهمیتی چشم گیر و غیر قابل انکار دررشد و نمو انسان داشته است. فرآیند آموزش و یادگیری که بر مبنای ارتباط می باشد نیز مستلزم به کارگیری زبان است و بدونارتباط از طریق زبان انجام عملیات یاد دهی و یادگیری غیر ممکن خواهد بود. در این مقاله بر آن شدیم که به تشریح دوزبانگی،انواع آن و مشکلاتی که دو یا چند زبانه ها با آن درگیر هستند و همچنین ارایه راه حل مناسب برای آموزش این گونه افرادپرداخته ایم.

دو زبانگی ، چند زبانگی، توانمندی