هادی آقابیگی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، گرایش تبدیل انرژی، موسسه غیرانتفاعی دانش پژوهان پیشرو، اصفهان، ایران
مریم اربابان - استادیار دانشکده مهندسی مکانیک، تبدیل انرژی، موسسه غیرانتفاعی دانش پژوهان پیشرو، اصفهان ، ایران

انتقال حامل های انرژی از طریق خطوط لوله یکی از اقتصادی ترین روش های انتقال گاز طبیعی، نفت و فراورده های نفتی می باشدکه انتقال آن ها از طریق ناوگان حمل و نقل جاده ای و ریلی با مخاطرات زیادی همراه است. با گسترش و متراکم تر شدن شبکه ی خط لوله، سوانح ناشی از نشت گاز نیز افزایش یافته است، از این جهت در سال های اخیر مساله امنیت و ریسک خطوط لوله بسیارمورد توجه قرار گرفته است. برنامه مدیریت تلفیقی به یکی از استانداردهای شناخته شده در مدیریت ریسک خطوط لوله نفت و گاز در جهان تبدیل شده است. طی این برنامه مدیریتی، مخاطرات گوناگون از جمله مخاطرات مکان مورد بررسی قرار می گیرد. ایران نیز با داشتن حدود ۳۰ هزار کیلومتر خطوط لوله انتقال نفت و گاز در شرایط مکانی و زمانی متفاوت، از این شرایط مستثنی نمی باشد ولیکن بررسیها نشان می دهد که علیرغم پژوهش های فراوان صورت گرفته جهت ارزیابی و مدیریت ریسک های خط لوله، به علت عدم وجود رویکردی یکسان و استاندارد نمی توان نتایج بدست آمده را با یکدیگر مقایسه و اقدام به ارائه الگویی مشترک نمود . تا کنون برای کاهش ریسک، از کاهش طول مسیر استفاده نشده است، فلذا در این تحقیق با استفاده از روش آمار ریاضی یعنی روش حداقل مربعات، که امکان یافتن معادله یک خط مستقیم (منحنی) واقع در حداقل فاصله از چندین نقطه تصادفی را ممکن می کند، حداقل طول مسیر را برای انتقال گاز از اصفهان به اردستان معرفی می شود

احداث خطوط گاز، ریسک هزینه، حداقل مربعات، کاهش طول مسیر