ارزیابی آسیب پذیری بافت های فرسوده شهری در برابر زلزله با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) (مطالعه موردی: محله فیض آباد شهر کرمانشاه)

بافت های فرسوده و مسأله دار شهری و سکونتگاههای حاشیه ای و غیر رسمی در کشورهای در حال توسعه ( همانند ایران) بیشتر از سایر بافت های شهری در معرض خطر زلزله قرار دارند این بافت ها بنا به دلایلی چون عدم رعایت معیارهای فنی و مهندسی در ساخت بنا، شبکه ارتباطی ناکارآمد، عدم وجود تاسیسات و تجهیزات شهری و ... بیشتر در معرض خطر هستند. ضرورت کاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، به عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی کالبدی، برنامه ریزی شهری محسوب می گردد. این مقاله بافت فرسوده محله فیض آباد شهر کرمانشاه را از نظر آسیب پذیری در برابر زلزله با توجه به شاخص های چون نوع مصالح، قدمت ساختمان ها، تعداد طبقات، نوع کاربری، سطح اشغال، کیفیت ابنیه، مورد بررسی قرار داده، بدین طریق که ابتدا هر یک از شاخص ها به صورت مجزا براساس نظرات کارشناسان وزن دهی شده و سپس این لایه ها در محیط نرم افزاری Idrisi براساس روش AHP در ماتریس مقایسه دو تایی وزن دهی شدند و وزن نهایی هر یک از شاخص ها به دست آمد و در نهایت برای بدست آوردن نقشه نهایی آسیب پذیری در محیط GIS از طریق Weighted Overlay لایه ها با هم ترکیب شده است. نقشه نهایی آسیب پذیری محله فیض آباد نشان می دهد که در مجموع 70/61 درصد محله فیض آباد بر اساس شاخص های موجود آسیب پذیر می باشند.

Keywords:

آسیب پذیری , زلزله , بافت فرسوده , فیض آباد , GIS