زهرا شاکری

با ظهور کووید ۱۹، استحاله ای جدی در عرصه های گوناگون زندگی، ازجمله سبک آموزش های عمومی و تخصصی ایجاد شده است. اگر در گذشته، کلاس های درس در محیطی فیزیکی با حضور رو در روی مدرسان و دانش آموزان/ دانشجویان برگزار می شد، در پی عصر کرونایی، تغییر مهمی در آموزش مدارس و دانشگاه ها به وقوع پیوست و آموزش مجازی به منظور استمرار فرایند آموزش و عدم توقف امر خطیر تعلیم و تربیت جایگزین شیوه پیشین شد. در کلاس های مجازی، محتواهای آموزشی شامل فیلم، موسیقی، مقالات و اسلایدهای آموزشی از سوی مدرس یا محصل برای تدریس یا تمرین های کلاسی در سامانه آموزشی ارائه می شوند. افزون بر اینکه، کلیت کلاس آموزشی نیز ضبط و متعاقبا در دسترس قرار خواهند گرفت. هریک از این موضوعات می توانند یک اثر مشمول حمایت نظام حقوق مالکیت ادبی و هنری( حق مولف / کپی رایت) باشند. بنابراین، پدیدآورندگان آنان اختیاردارند در خصوص نشر غیرمجاز و سایر بهره برداری های غیرمجاز، مدعی نقض حقوق مالکیت فکری و نیز سرقت علمی باشند. مسئله پژوهش حاضر آن است که ابعاد و مخاطرات ناشی از حقوق مالکیت فکری آموزش های مجازی چیست و چگونه می توان این نگرانی ها را مدیریت کرد؟این مقاله با روش تحلیلی – توصیفی سرانجام نتیجه می گیرد که پدیدآورندگان آثار علمی، ادبی و هنری در فرایند آموزش های مجازی می توانند با توسل به فناوری های ناشی از مدیریت دیجیتال حقوق و بلاک چین، استفاده های ثانوی را مدیریت کنند. باوجوداین، استثنائات وارد بر حقوق مالکیت فکری قادرند حقوق و امتیازاتی را به سود منافع عمومی مقرر کنند. در این میان، تصویب دستورالعمل ۲۰۱۹ اتحادیه اروپا درباره کپی رایت، معاهده مراکش و رویه...

آموزش الکترونیکی(مجازی), بلاکچین, کووید ۱۹, مدیرت حقوق دیجیتال, نقض حقوق مالکیت فکری