تعیین شاخص DMF و ارتباط آن با میزان فلوئر آّ آشامیدنی شهر ایلام

فلوئور آب آشامیدنی باعث افزایش مقاومت مینای دندان در برابر پوسیدگی می شود و در مناطقی که میزان فلوئر آب آشامیدنی کم می باشد میزان پوسیدگی دندانی بخصوص در سنین قبل از بلوغ بسیار زیاد است هدف از این مطالعه تعیین غلظت فلوراید آب آشامیدنی ایلام و ارتباط آن با شاخص DMF در کارگران کارخانجات شهر صنعتی ایلام بود.این مطالعه با روش توصیفی تحلیلی در پاییز 79 بر روی 320 کارگر مرد 20 تا 34 سال (فرمول در متن اصلی مقاله) کارخانجات مربوطه توسط نمونه برداری خوشه ای و کارگران نیز توسط نمونه برداری تصادفی از طبقات مختلف فرهنگی اقتصادی جامعه انتخاب شدند. غلظت فلوراید آب نیز توسط نمونه برداری تصادفی شهرک انجام شد. غلظت متوسط فلوراید در آّ آشامیدنی شهر ایلام 0/28 میلی گرم د رلیتر بود که کمتر از حد استاندارد می باشد . متوسط شاخص DMA کارگران حدود 4/3 بود. بین میزان فلوراید آب آشامیدنی و تعداد دندانهای D،M،F همبستگس منفی معنی دار وجود داشت (0/01 = P و 0/1=r ) کمترین مقدار شاخص DMF در کارگران دامنه سنی 34-20 سالگی و بیشترین آن در دامنه سنس 34-31 سالگی بود. با توجه به اینکه با افزایش میزان فلوئور آب ، تعداد دندانهای فاسد کاهش یافته ، پیشنهاد می شود افزایش فلوئور آب آشامیدنی تا حد یک میلی گرم درلیتر انجام شود و از طریق رسانه های عمومی م برنامه های بهداشتی در مدارس ، برنامه های آموزشی انجام شود.

Keywords:

شاخص DMF و فلوئور , پوسیدگی دندان , ایلام , آب آشامیدنی