نگارسادات معصوم زاده - دانشجوی دکتری ادبیات غنایی دانشگاه بیرجند
زهراسادات بابائی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه ولیعصر رفسنجان

شاهنامه فردوسی به عنوان یک اثر حماسی، مجموعه ای از داستان ها و روایت هاست که برخی از این داستان ها، مانند زال و رودابه، وجه غنایی به خود می گیرند؛ وجه غنایی که با زبان غنایی پیوستگی دارد، در صورخیال نمایان می شود. یکی از صورت های خیالی که در ترسیم ویژگی های ظاهری و معنوی عاشق و معشوق، تاثیر بسزایی دارد، تشبیه است. تحلیل وجه شبه همواره در تصویرسازی و تقریب ذهن مخاطب به تصویر ذهنی شاعر، یاری می رساند. هدف این پژوهش که بر شیوه توصیفی – تحلیلی انجام شده، بررسی صورخیال با تکیه بر عنصر تشبیه است. با بررسی تشبیهات این داستان که اغلب در حوزه تشبیهات حسی به حسی قرار می گیرند، در می یابیم که تشبیهات فردوسی در روایت عاشقانه ای مانند زال و رودابه نیز محسوس، مادی و پیرو سنت است.

شاهنامه، زال و رودابه، صورخیال، تشبیه، وجه شبه.