یزدان تاتاری - کارشناسی ارشد، رشته تاریخ فلسفه آموزش و پرورش، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

یکی از راه های رسیدن جوامع به مفهوم اصلی سلامت، برخورداری از سلامت معنوی است. سلامت معنوی قادر است فرد را در برابر بسیاری از بیماریها و مشکلات روانی مصون نگه داشته و امنیت و آرامش روحی و روانی را به وی اعطا کند و در نهایت جامعه را سالم نگه دارد. سلامت معنوی ناشی از اعتقادات و ارتباط انسان با خالق خود است؛ لذا میتوان گفت، مفهوم سلامت معنوی، شناخت خالق، دوست داشتن او و تلاش برای دست یافتن به مقام قرب اوست. هدف مقاله حاضر بررسی و تحلیل سلامت معنوی از دیدگاه نهج البلاغه است. سلامت معنوی جامعه علوی به مفهوم ارتباط سالم انسان با عالم معنا و حرکت او در مسیر قرب الهی با ابزار توحید و معاد باوری، وارستگی و بندگی خداوند است.

سلامت معنوی، معنویت، نهج البلاغه، امام علی (ع)