علیرضا آقائی فر - مربی، بخش فنی و مهندسی، گروه مهندسی عمران، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
رضا ضیاء توحیدی - گروه مهندسی عمران، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
سهیل قره - گروه مهندسی عمران، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۳۶۹۷-۱۹۳۹۵ تهران، ایران
عباسعلی صادقی - گروه عمران، دانشکده مهندسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

معمولا ارتعاشات ناشی از حرکت قطار بر روی خط، به دو دسته زمینی و هوایی تقسیم می­شوند. ارتعاشات زمینی در محیط اطراف خط، درون زمین منتشر می­شوند و در هر جسمی که به آن می­رسند، ارتعاش ایجاد می­کنند. این ارتعاشات در جسم به انواع دیگر ارتعاشات و جابجایی­ها یا حرارت تبدیل می­شوند، یا تغییراتی در محیط ایجاد می­کنند. در برخی مناطق در مجاورت خط، ساختمان­هایی وجود دارد، که ارتعاشات مذکور در آنها باعت ایجاد ارتعاشات ثانویه، معضلات سازه­ای و سر و صدای آزار دهنده می­شود. عوامل متعددی بر انتقال ارتعاشات ناشی از حرکت قطار به ساختمان­های اطراف آن تاثیر گذار است. یکی از این عوامل طول مسیر انتقال است که با سطح ارتعاشات ایجاد شده در جسم، نسبت عکس دارد. ­در راستای کاهش ارتعاشات زمینی ناشی از حرکت قطارها در ساختمان­ها، ابتدا به بررسی­ پیشینه­ی ادبیات فنی موضوع پرداخته شده است. در ادامه، راهکارهایی در مسیر انتقال ارتعاش صورت پذیرفته و سپس این راهکارها با روش طوفان مغزی بسط داده شده­اند و راهکارهای جدیدی ارائه گردیده است که در ادامه با توجه به مشابهت زلزله و ارتعاش قطار، راهکارهای خاص جهت افزایش میرایی با پیشنهاداتی در راستای ساختمان­سازی مطرح شده که در نتایج برای بحرانی­ترین حالت یعنی ساختمان ایستگاه راه آهن سریع السیر با چرخ آهنی روی ریل آهنی­ ذکر شده است.

اصول ساختمان سازی, ارتعاشات زمینی, ساختمان, خطوط آهن, قطار