صادق اصغری لفمجانی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه زابل
اعظم بردبار گلوی - دانشجوی کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه زابل

مسکن روستایی به طور طبیعی تجلیگاه شیوه زیستی- معیشتی گروه های روستایی به شمار می رود و الگو و عملکردهای آن در پیوند با عرصه مکانی- فضایی، به مثابه دریچه ای به شناخت چشم انداز ها و روندهای حاکم بر زندگی روستاست و از جمله مهم ترین عوامل تشکیل دهنده بافت روستایی محسوب می شود که متاثر از عوامل طبیعی و انسانی درهر منطقه شکل گرفته .با توجه به مطالب فوق هدف مقاله حاضر بررسی الگوی مسکن بومی در شهرستان هامون که یکی از شهرستان های منطقه سیستان است می باشد. روش تحقیق توصیفی و بر مبنای مطالعه منابع کتابخانه ای و کتب تاریخی می باشد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که الگوی بومی مسکن شهرستان هامون به گونه ای است که متناسب با اقلیم شهرستان بوده و دارای ارتباط محکمی با فرهنگ مردم منطقه و زندگی روزمره آنها می باشد و به هیچ عنوان عنصر یا فضای بیهوده و صرفا محض زیبایی یا تجمل در مسکن بومی منطقه به چشم نمی آید.

مسکن بومی، الگو، روستا، سیستان، شهرستان هامون.