تاثیر حاکمیت فرهنگ مشارکتی بر ارتقای بهره وری کارگزاران‎ ‎دانشی با تاکید بر نقش میانجی قابلیت های نوآوری و جو نوآورانه در شرکت های دانش بنیان

زمینه و هدف: هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر فرهنگ مشارکتی بر ارتقای بهره وری کارگزاران دانشی با در نظر گرفتن نقش دو متغیر میانجی قابلیت های نوآوری و جو نوآورانه است. روش شناسی: این پژوهش از لحاظ هدف، پژوهشی کاربردی و از نظر اجرا، پژوهشی توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان شاغل در ۱۶۰ شرکت مستقر در پارک علم و فناوری استان لرستان بود. حجم نمونه با کمک نرم افزار جی پاور به تعداد ۱۲۹ نفر تعیین شد. ابزار اصلی جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته­ی ۲۷ سوالی  بود که با استفاده از چهار سنجه استاندارد ارزیابی متغیرها طراحی شد. قابلیت اعتبار ابزار از طریق روایی محتوایی و روایی همگرا و پایایی آن  به کمک آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تایید شد. یافته ها: تحلیل داده های پژوهش از طریق حداقل مربعات جزئی و نرم افزار اسمارت پی ال اس نشان داد که فرهنگ مشارکتی بر بهره وری کارگزاران دانشی، قابلیت های نوآوری و جو نوآورانه اثر معنی داری و مثبت دارد. همچنین، قابلیت های نوآوری و جو نوآورانه بر بهره وری کارگزارن دانشی تاثیر مثبت و معنی داری دارد. در نهایت، فرهنگ مشارکتی از طریق دو متغیر میانجی قابلیت های نوآوری و جو نوآورانه بر بهره وری کارگزاران دانشی اثر غیرمستقیم و مثبت دارد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر فرهنگ مشارکتی و قابلیت­های نوآوری و جو نو آورانه بر ارتقای بهره­وری کارکنان دانشی، مدیران و دست اندرکاران باید زمینه­های ارتقای رویکردهای خلاقانه و به تبع آن عملکرد نوآورنه را در محیط سازمان مورد تشویق و حمایت قرار داد.

Keywords:

فرهنگ مشارکتی , بهره وری کارگزاران دانشی , قابلیت های نوآوری , جو نوآورانه