آوید بنی هاشم - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران محیط زیست ، دانشکده مهندسی عمران و محیط ز
محمدرضا علوی مقدم - استادیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رضا مکنون - استادیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
منوچهر آذر - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

در تصفیه خانه های آب فرایند انعقاد و لخته سازی جایگاه ویژه ای داشته و همواره تلاش بر این بوده است تا در عین صرف هزینه های کم ، راندمان بالایی در این بخش از تصفیه آب بدست آید . در فرایند انعقاد مواد منعقد کننده ای مورد استفاده قرار می گیرند که اغلب از نمکهای فلزی به خصوص آهن و آلومینیوم بوده و با مکانیسمهای خاصی باعث حذف ذرات کلوئیدی از اب می گردند . امروزه در کشور ایران ، منعقد کننده هایی که بیشترین کاربرد را در تصفیه خانه های آب دارند ، سولفات آلومینیوم (آلوم) و کلرید فریک می باشند . در کشورهایی نظیر کانادا ، ایتالیا ، امریکا ، چین ، فرانسه و انگلستان و به تازگی در ایران در تصفیه خانه بابا شیخ علی اصفهان ، ماده ای به نام پلی آلومینیوم کلرایدجایگزین گردیده است . هدف از این بررسی مقایسه ماده منعقد کننده PAC با کلرید فریک ، بهینه سازی شرایط کاربرد و بررسی استفاده توام آن با بنتونیت برای حذف کدورت از آب خام تهران به عنوان منبع تامین آب شرب شهری بوده است . در این راستا ، نمونه های آّ خام ورودی به تصفیه خانه آب جلالیه تهران برداشته شد. در فاز اول پس از اندازه گیر ی کدورت اولیه PH ، با آزمایش جار ، غلظتهای بهینه دو ماده منعقد کننده کلراید فریک و پلی آلومینیوم کلراید ، و میزان کدورت و PH ثانویه بدست آمده و مقایسه صورت گرفت . در فاز دوم ، با اضافه کردن بنتونیت عملیات حذف کدورت بطور چشمگیری بهبود یافت .به گونه ای که علاوه بر کاهش قابل توجه مقادیر غلظتهای بهینه ، درصد حذف کدورت نیز در این غلظتها ، با کلرید فریک و بخصوص با پلی آلومینیوم کلراید ، بهبود یافت . نتایج این بررسی نشان می دهد که با توجه به درصد حذف کدورت بالاتر در غلظت پایینتر و افت PH کمتر در کاربرد PAC نسبت به کلراید فریک ، می توان آن را به عنوان جایگزینی مناسب و اقتصادی برای کلراید فریک در واحد انعقاد فرایند تصفیه آب تهران پیشنهاد نمود.

انعقاد دو لخته سازی ، PAC ، کلرید فریک ، بنتونیت ، آب شرب تهران