سیدوحید فلاح شمسی

حضانت نگهداری و تربیت طفل است به گونه ای که صحت جسمانی، روحی، روانی و تربیت وی با توجه به نیازها و مصالح حال و آینده او و وضع و موقعیت والدین طفل تامین گردد. بحث حضانت از بدو تولد طفل بوجود می آید که جزء حقوق و تکالیف والدین است و زمانی حضانت به عنوان یک اختلاف مطرح می شود که بنیان خانواده از هم پاشیده می شود که دلیل آن می تواند طلاق یا فوت باشد و در این جا است که بحث مسئولین عهده دار حضانت و دعوای مربوط به آن مطرح می شود. حضانت با توجه به این که هم حق و هم تکلیف است دارای ضمانت اجرای قانونی می باشد. همچنین، می تواند منشاء مسئولیت باشد و تخطی از این حق یا اهمال در آن سبب سقوط موقتی یا دائمی حضانت می شود.در مقاله این مسئله مطرح است که حضانت در حقوق ایران، انگلیس و کنوانسیون حقوق کودک چه جایگاهی دارد و چه مسائلی تحت عنوان حضانت بررسی می شود. این که تقریبا هر سه نظام تحت بررسی والدین را به طور مشترک در درجه اول مسئول حضانت اطفال می دانند، در حقوق انگلیس جنبه ی تکلیفی حضانت بیش تر مدنظر قانون گذار قرار گرفته، این در حالی است که حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک بر هر دو جنبه ی حق و تکلیف بودن حضانت اصرار دارند و چنان چه طفل در معرض خطر قرار گیرد یا در خصوص او مسامحه و اهمال صورت گیرد، والدین با ضمانت اجراهایی مثل سقوط دائمی یا موقتی حضانت و جبران خسارت زیان دیده روبه رو می شوند. بنابراین، والدین در برابر مسئولیتی که در خصوص نگهداری طفل دارند، مسئول اقدامات و افعال زیان بار طفل تحت حضانت خود می باشند و این که مسئول پرداخت نفقه پدر است و اگر به مسئولیت خود عمل نکرد می توان از طریق قانونی نفقه را وصول کرد.

حضانت، کودک، کنوانسیون حقوق کودک، حقوق انگلیس، نفقه