مقایسه حذف نیترات از آب آشامیدنی به دو روش اسمز معکوس و تبادل یونی

نیترات به عنوان یکی از شاخص های شیمیایی آلودگی آب مطرح می باشد و با استفاده از روشهای فیزیکی - شیمیایی و بیولوژیکی می توان آن را حذف نمود . در این تحقیق عملکرد دو سیستم تبادل یونی و اسمز معکوس د رحذف نیترات بررسی گردید. نتایج بررسیهای انجام شده که به مدت هشت ماه به طول انجامیده به قرار زیر است : 1) افزایش غلظت نیترات ورودی سبب پایین آمدن راندمان سیستمهای مورد مطالعه می گردد به طوریکه راندمان حذف از 93/5درصد به 82/5 درصد درسیستم اسمز معکوس و از 99/7 درصد به 95 درصد در سیستم تبادل یونی کاهش می یابد . 2) افزایش TDS بر کارایی سیستمها اثر منفی دارد. به طوریکه راندمان حذف نیترات از 99/8 به 83 درصد در غلظت مشخص ورودی 25 میلی گرم بر لیتر در سیتم تبادل یونی کاهش می یابد.3) افزایش غلظت سایر آنیونها از جمله سولفات در محول ورودی .سبب کاهش راندمان سیستم تبادل یونی در حذف نیترات می گردد. 4) نوع ماده احیا کننده بر عملکرد سیستم تبادل یونی تاثیر گذار است و بهترین راندمان در 400=TDS میلی گرم بر لیتر به میزان 99/8 مربوط به احیا کننده هیدروکسید سدیم می باشد. 5) بالاترین راندمان حذف در هر دو سیستم مربوط به غلظت 25 میلی گرم بر لیتر و 400=TDS میلی گرم بر لیتر می باشد ، که سیستم تبادل یونی به میزان 99/8 و در سیسم اسمز معکوس به میزان 93/5 درصد می باشد.

Keywords:

نیترات , آب آشامیدنی , تبادل یونی , اسمز معکوس