نصر جمشیدی - دانشجوی دکترای مهندسی محیط زیست دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
افشین تکدستان - عضو هیئت علمی بهداشت محیط دانشگاه جندی شاپور اهواز و دانشجوی دکترای م
علی ترابیان - عضو هیئت علمی گروه مهندسی محیط زیست دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

یکی از روشهای نوین تصفیه آّشامیدنی تصفیه بیولوژیکی می باشد که دارای حداکثر مزایا و حداقل معایب نسبت به روشهای فیزیکی و شیمیایی می باشد. تصفیه بیولوژِکی آب بعنوان یک روش موثر در حذف الکترون دهندهای قابل تجزیه در آّ استفاده می شود . الکترون دهنده های موجود در آب شامل مواد الی قابل تجزیه بیولوژیکی ( bom) ، یون آمونیوم ، نیتریت ، آهن ومنگنز دو ظرفیتی و سولفیدها می باشد. حضور غلظت پایین این ترکیبات ناپایدار سبب مشکلاتی همچون تشکیل تری هالومتانها در خلال گندزدایی آب ، مشکلات طعم و بو ، رشد مجدد باکتری ها در شبکه توزیع می شوند . تصفیه بیولوژیکی آب همچنین فادر به حذف ترکیبات آلی مولد طعم و بو حاصل از فعلیت جلبک ها ، ترکیبات پیش ساز تری هالومتانها ، رنگ ، ترکیبات آلی مقاوم به تجزیه نظیر هیدرو کربنهای هالوژنه و نفتی می باشد . از مهمترین روشهای تصفیه بیولوژیکی آب فرایندهای بیو فیلم هوازی همچون بیوفیلتراسیون ، فیلتر شنی کند ، فیلتر بیولوژیکی کربن فعال ( BAC) و .... می باشد. هدف از ارئه این مقاله توصیف بیوفیلم هوازی و انواع آن در تصفیه بیولوژیکی آب و مکانیسم حذف ترکیبات آلی ساده و مقاوم به تجزیه توسط فرایند بیو فیلم هوازی است.

آب شرب ، منابع آّب ، روستا ، شاخص های باکتریولوژیکی آب ، خصوصیات فیزیکی ، کدروت ، پاکدشت