بررسی اقلیم آسایش گردشگری مسیر رودخانه ابوالعباس با استفاده از شاخص TCI (مطالعه موردی: رودخانه ابوالعباس شهرستان باغملک)

شرایط آب و هوایی هر منطقه، نقش بسیار زیادی در توسعه گردشگری دارد؛ چرا که آسایش اقلیمی یک منطقه برای گردشگران بسیار مهم بوده و بیشتر آن ها محل هایی را برای تفریح و گردش انتخاب می کنند که دارای آب و هوایی مطلوب باشد؛ به عبارت دیگر مناطقی که بتواند از لحاظ عناصر آب و هوایی در سطح متعادل باشند برای گردشگری جذاب تر است. هدف از این پژوهش بررسی اقلیم آسایش گردشگری رودخانه ابوالعباس و تعیین ماه های مناسب و نامناسب برای گردشگری در طول مسیر رودخانه است. در این پژوهش از روش شاخص اقلیم توریست (TCI) باری شناسایی زمان های مناسب و نامناسب اقلیمی در رابطه با گردشگری استفاده شده است. این روش دارای ۷ مولفه شامل میانگین حداکثر دما، میانگین حداقل رطوبت نسبی، میانگین رطبوت نسبی، میانگین بارش، میانگین ساعات آفتابی روزانهو میانگین سرعت باد است. مولفه های عنوان شده در قالب ۵ شاخص در فرمول موردنظر قرار گرفته و خصوصات منطقه را از نظر آسایش اقلیمی برای هر ماه به دست می آورد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در ایستگاه دهدز، از مهر تا خرداد شرایط آسایش اقلیمی عالی، خوب و ایده آل است و در تیرماه، مرداد و شهریور ماه نیز قابل قبول است. در ایستگاه باغملک از مهر ماه تا اردیبهشت عالی، خوب و خیلی خوب است و ماه های خرداد و شهریور قابل قبول است؛ ولی تیر و مرداد ماه ناچیز و حاشیه ای هستند. همچنین شاخص اقلیم آسایش برای ۱۲ سال دوره ی آماری نیز در دو ایستگاه نشان از شرایط عالی برای ایستگاه دهدز و شرایط خیلی خوب بای ایستگاه باغملک می باشد.

Keywords:

آب و هوای گردشگری شاخص اقلیم توریست (TCI) , آسایش اقلیمی , رودخانه ابوالعباس