محمدرضا محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آفاق ارومیه

معماری هم ساز با اقلیم هموار کردن طبیعت برای پاسخ گویی به نیازهای مکانی با انتخاب و استفاده از مقدرات هر سرزمین است که به دور از تخصص ها ، تحقق می یابد و جوابگوی نیاز های انسان در ارتباط با عوامل طبیعی منطقه است. در این مقاله بخشی از ساختار معماری منطقه سیستان از منظر مسایل اقلیمی ، تکنیک های به کار رفته در اجرای ساختمان و نوع برخورد با شرایط سخت و دشوار محیطی مورد بررسی وتشریح قرار گرفته است و مطالعات نشان می دهد، معماری در سیستان برگرفته از شرایط اقلیمی این منطقه بوده است و با توجه به شرایط و اقلیم این منطقه که منطبق با شرایط مناطق بیابانی و نیمه بیابانی است به کار گیری عناصرمعماری اقلیمی مختص این منطقه ( کولک ، سورک، خارخانه ، مهتابی ، جانپناه مشبک و ...) راه کار مناسبی است که در قرن های متمادی به عنوان مولفه هایی از اصول معماری این منطقه در جهت تقابل با اقلیم سخت و تسهیل شرایط زندگی تعریف شده اند.

سیستان ، اقلیم ، معماری اقلیمی ، مولفه های اقلیمی