سیده هانیه میرمهدی - دانشجو کارشناسی ارشد معماری ، موسسه غیرانتفاعی پیام گلپایگان،گلپایگان،ایران
مریم روحانی - استادیاردانشگاه پیام گلپایگان

توجه به فضای سبز به طور عام به عنوان ریه های تنفسی شهرها تعریف اغراق آمیزی از کارکردهای آن نیست بلکه این تشبیه بیان کننده حداقل کارکرد آن در مفهوم اکولوژیکی شهرها به شمار می رود. امروزه مفهوم شهر ها بدون در نظر گرفتن فضاهای سبز با اشکال گوناگون غیر قابل تصور است .گسترش روز افزون جمعیت هم باعث تشدید عوارض توسعه شهری بی رویه شده است که الودگی های زیست محیطی از مهم ترین مزاحمتهای شهری محسوب می شود. این جدایی انسان با طبیعت اثار نامطلوبی از خود به جای گذاشته است به دلیل اینکه از همان لحظه ای که انسان به شیوه های گوناگون توانست بر طبیعت مسلط شود خود را از طبیعت جدا تلقی کرد و نگاه زیر دستانه به منشا خود (طبیعت) پیدا کرد که باعث بحران زیست محیطی است و گریبان گیر بشر شده است . امروزه با تشویق طراحان برای ساختارهای سبز عمودی که ترکیبی خلاقانه از سبزینگی ومعماری به وجود امده است و با هدف حفاظت از انرژی و نیز کمک به بازگشت به حیات دوباره به بشر کمک خواهد کرد. از برپایی سبزینگی در فضاهای داخلی یا خارجی و دیوارهای سبز عمودی یا سطوح سبز که باپوشش گیاهی خاصی مزین شده اند می توانند در محیط های داخل و خارج ساختمان استفاده شوند. این مقاله سعی کرده است ابتدا به معرفی ساختمان های سبز پرداخته و انواع عناصر آن مورد بررسی قرار می گیرد.روشحاضر توصیفی بوده و مبانی نظری علمی تحقیق با جمع اوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای شامل بررسی – و مطالعه مبانی نظری مورد نیاز و اسناد مرتبط با موضوع انجام شده و در نهایت با اتکا به انها سعی گشته رابطه میان معماری سبز و اجزا ان مورد بررسی قرار گیرد. در نهایت مفهوم طبیعت که در همه جا هست و بر همه چیز تاثیر دارد و در تماس با همه موجودات روح حیات را در انها میدمد و با محیط طبیعی ترکیب مینماید وبا این روش میتوان طراحی هماهنگ با طبیعت و بازگشت به زندگی محیطی را درون زندگی شهری گنجاند.

معماری پایدار،ساختمان سبز،نمای سبز،سقف سبز، طبیعت