میثم جمشیدیان - کارشناس ارشد مهندسی انرژی – دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

کمبود منابع آب به ویژه در مناطق صنعتی که امکان ساخت نیروگاههای حرارتی در آن مسیر می باشد یکی از بزرگترین مشکلات طرح های سرمایه گذاری نیروگاهی در کشورمان می باشد . لذا همواره سازندگان نیروگاه به دنبال راهکارهای افزایش بازدهی و تکنولوژهای جدید سیستم خنک کن برای نیروگاههای حرارتی هستند . به عنوان نمونه بررسی و طراحی این راهکارها برای یک سیستم خنک کن باز و بر روی یک واحد مگاواتی مورد مطالعه قرار گرفت. طرح مشتمل بر مشخصات برج خنک کن ، حجم تغذیه آب اضافی و نوع آن، همچنین تلفات تبخیر می باشد . مدلسازی بر روی فرآیند هیدروترمال کندانسور و برج خنک کن صورت گرفت . تابع هدف تخمین تغییرات طراحی تحت درصدهای متفاوت آب اضافی به سیتم خنک کن (10% ، 20% ، 30، و 40% ) می باشد. فرآیند مدلسازی بر اساس مطالعه اطلاعات استخراج شده از نیروگاه در حال کار اعتبار بخشی شده است . دو نوع برج خنک کن با استفاده از مدل های متفاوت تغذیه آب اضافی مورد مطالعه قرار گرفت . نتایج حاصله نشان می دهد که سیستم جریان مخالف از حجم کمتری برخوردار بوده و نتایج محاسبات عددی صورت گرفته اندازه بهینه برج خنک کن مورد مطالعه را نشان می دهد. با توجه به اثر قابل ملاحظه درجه حرارت حباب مرطوب و نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود که طراحی سیستم خنک کن با نسبت ترکیب 10% تا 20% انجام و بهره برداری از آن با حدود 30% آب اضافی انجام پذیرد .

برج خنک کن ، نیروگاه ، مدلسازی ، آب اضافی ، کندانسور