محمد کریمی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
شراره الهامی - استادیار دانشگاه ازاد اسلامی واحد سنندج

سبک و سبک شناسی، از مباحث داراز دامن و گسترده حوزه ادبیات و نقد ادبی است که با تاریخ ادبیات و زبان شناسی، پیونددارد. از این رو بررسی سبک شناسانه متون نظم و نثر ادبی و دیدگاه های شاعران و نویسندگان، از اهمیت خاصی برخوردار و مورد توجه پژوهشگران اعصار گذشته و روزگار معاصر بوده است. مشخصه های رویکردهای سبک شناسی سنتی (سبک شناسی شمی، عاطفی، بیانی و تفسیری) که در آن ذوق، احساس و دریافت شهودی و شم شخصی دخالت دارد، در آثار نظامی گنجه ای به وضوح دیده می شود. در این مقاله برآنیم تا با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش تحلیلی– توصیفی، پس از تعریف اصطلاحات، شواهدی از آثار او بیاوریم و دیدگاه ها و نگاه تازه اش را درباره شعر و شاعری و همچنین برجستگی ها و مشخصه های سبکی آثارش را بررسی کنیم و با رویکردهای سبک شناسی سنتی تطبیق دهیم. یافته ها نشان می دهد که نظامی گنجه ای شعر را از مقوله الهام می دانسته است و در اشعارش از هاتف، سروش، جن و خضر سخن می گوید که شعر را به او تعلیم می داده اند. این شاعر برجسته و سبک ساز با ساخت ترکیبات خاص و تازه، ابداع معانی جدید، تصویر جزئیات، انتخاب الفاظ و چینش مناسب در محور همنشینی و جانشینی و استفاده از آرایه های ادبی دست به ابتکاراتی زده است و سبک نو و طرز جدید خود را بنیان نهاده است و در طول دوران، پیروان و مقلدان بسیاری نیز یافته است.

سبک شناسی، رویکرد سنتی، خمسهنظامی، طرز نو.