بررسی نقش آموزش کارآفرینی و قصد کارآفرینی دانشجویان با نقش میانجی خودباوری ، نگرش و ذهنیت (مورد مطالعه دانشجویان استان مازندران)

هدف پژوهش حاضر یررسی تاثیر آموزش کارآفرینی بر قصد کارآفرینی با نقش میانجی خودباوری، نگرش کارآفرینی، ذهنیت نسبت به کارآفرینی بوده است. روش پژوهش مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه پژوهش شامل ۴۸۲ نفر از دانشجویان دانشگاه های استان مازندران بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقهای، انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاسهای سنجش آموزش کارآفرینی (هندیاتی، ۲۰۲۰)، نگرش به کارآفرینی (جنا، ۲۰۲) و احساس خودکارآمدی، ذهنیت نسبت به کارآفرینی و قصد کارآفرینی (واردنا و همکاران،۲۰۲۰) بود که پس از محاسبه روایی و پایایی آن ها، بین نمونه توزیع و دادهها با استفاده از مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها نشان دادآموزش کارآفرینی بر خودباوری، ذهنیت و نگرش (عاطفی، شناختی و رفتاری) وقصد کارآفرینی تاثیر مثبت و معناداری داشته است وخودباوری بر ذهنیت و نگرش (عاطفی، شناختی و رفتاری) وقصد کارآفرینی تاثیر مثبت و معناداری داشته است و همین طوربعد عاطفی، رفتاری نگرش بر قصد کارآفرینی تاثیر داشت اما بعد شناختی بر قصد کارآفرینی تاثیر نداشته است. چراکه، آموزش میتواند بسترساز رشد مهارت ها و توانمندیهای افراد کارآفرینی بوده است و این عامل با تاثیری که بر نگرش افراد در زمینه قابلیتهای خود میگذارد، احساس خودکارآمدی آنان را افزایش میدهد و ذهنیت مثیتی نسبت به کارآفرینی در آنان ایجاد کرده و قصد کارآفرینی آنان را تقویت می کند

Keywords:

آموزش , خودکارآمدی , ذهنیت , کارآفرینی , نگرش