فریبا ساعدی - University of Zanjan
طاهر برزگر - University of Zanjan
زهرا قهرمانی - University of Zanjan
جعفر نیکبخت - University of Zanjan

امروزه جهت افزایش رشد و عملکرد گیاهان از کودهای زیستی جلبکی استفاده می­شود. به منظور مطالعه تاثیر جلبک­های قرمز دریایی بر صفات رشدی و فیزیولوژیکی خیار آب­پران، این پژوهش به صورت کرت­های خرد شده بر پایه­­ی طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۸ انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه ژنوتیپ خیار آب­پران ((I) ایرانی، (S) اسپانیایی و (B) بریتانیایی) به­عنوان عامل اصلی و تیمار محلول­پاشی عصاره جلبک قرمز دریایی در سه سطح شامل عصاره جلبکی اکانتوفورا (:A غلظت ۲ لیتر در هکتار)، عصاره جلبکی گراسیلاریا (G: غلظت ۲ لیتر در هکتار) و عصاره جلبکی ترکیبی ۵۰:۵۰ از هر دو جلبک (AG: غلظت ۲ لیتر در هکتار) و محلول­پاشی با آب مقطر به­عنوان شاهد بود. نتایج نشان داد که هر سه سطح عصاره جلبکی سبب افزایش شاخص­های رشدی و فیزیولوژیکی هر سه ژنوتیپ خیار آب­پران شدند. بیشترین طول بوته (۸۸/۵۵ سانتی­متر)، تعداد شاخه جانبی (۹۴/۱۲) و سطح برگ (۲۲/۳۱۲ سانتی­متر مربع) با کاربرد عصاره جلبک ترکیبی در ژنوتیپ ایرانی حاصل شد. حداکثر مقدار کلروفیل کل به ترتیب در ژنوتیپ اسپانیایی (۱۵/۲۶ میلی­گرم بر گرم وزن تر) و ایرانی (۲۵ میلی­گرم بر گرم وزن تر) با کاربرد عصاره جلبک ترکیبی بدست آمد. همچنین بیشترین مقدار آلکالوئید کل و ظرفیت آنتی­اکسیدانی در میوه­های ژنوتیپ بریتانیایی مشاهد شد. در کل محلول­پاشی عصاره ترکیبی دو جلبک بیشترین تاثیر را بر رشد، تعداد میوه و شاخص­های بیوشیمیایی میوه داشت، بنابراین، کاربرد ترکیبی عصاره جلبک­های دریایی قرمز برای بهبود شاخص­های رشدی و فیزیولوژیکی میوه خیار آب­پران می­تواند پیشنهاد ­شود.

Alkaloids, Antioxidant capacity, Photosynthetic pigment, Total phenols., آلکالوئید, رنگیزه فتوسنتزی, ظرفیت آنتی اکسیدانی, فنل کل.