بررسی اثر بیواستیمولانت ها بر میزان محتوای آب و عناصر ریزمغذی و درشت مغذی گیاه شورزی Puccinellia distans در شرایط تنش شوری

چکیده: محرک­های زیستی ترکیبات متنوعی با منشاء گیاهی و جانوری هستند که برای کاهش اثرات ناشی از تنش روی گیاهان استفاده می­شوند. در این مطالعه که در سال ۱۳۹۹ انجام شد، اثر آلگابن [محرک زیستی عصاره جلبک دریایی(SWE)] و بنامید (محرک زیستی آمینواسیدی) بر گیاه شورزی Puccinellia distans به منظور کاهش اثرات تنش شوری با بهبود شرایط رشد و جذب عناصر کم مصرف و پرمصرف بررسی شد. آزمایش در یک طرح کاملا تصادفی با اسپری آلگابن ( g/l ۵/۰) و بنامید (g/l ۲) و آبیاری با نمک ] mM/l ۳۰۰ [(EC=۲۷.۱۸ dS/m) بر روی نشاءهای ۴۵ روزه کشت شده در گلدان، انجام گرفت. نتایج نشان داد که اعمال این غلظت از شوری به طور معنی­داری سبب کاهش وزن خشک و تر اندام هوایی و ریشه، کاهش مقدار عناصر کم مصرف و پرمصرف و فاکتور انتقال این عناصر، کاهش فاکتور تجمع مس، آهن، پتاسیم، سدیم، فسفر و روی و افزایش نشت غشاء می­شود. پیش تیمار با محرک­های زیستی در شرایط کنترل (NSC) و شوری (SC) در همه شاخص­ها سبب کاهش اثرات تنش شوری شد و مصرف محرک زیستی بنامید در مقایسه با آلگابن، اثرات فیزیولوژیکی بهتری بر گیاه داشت. در مجموع به نظر می­رسد که محرک­های زیستی در کاهش تنش­ شوری در یک گیاه شورزی سازگار به شوری نیز موثر بوده ولی روش و میزان مصرف محرک­های زیستی نیاز به مطالعه بیشتری دارد.

Keywords:

Algaben , Biostimulants , Puccinellia distans , Bonamid , Micronutrients , Macronutrients , آلگابن , بیواستیمولانت , پوکسینلیا دیستنس , بنامید , ریزمغذی , درشت مغذی