مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و زوج درمانی هیجان مدار بر تمایزیافتگی خود زوج های جوان
عنوان مقاله: مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و زوج درمانی هیجان مدار بر تمایزیافتگی خود زوج های جوان
شناسه ملی مقاله: JR_IJPN-10-2_005
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_IJPN-10-2_005
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهشید سرابندی - Ph.D. Student in Psychology, Department of Psychology, Semnan Branch, Islamic Azad University, Semnan, Iran.
محمدعلی محمدی فر - Associate Professor, Department of Psychology, Semnan university, Semnan, Iran.
نعمت ستوده اصل - Associate Professor, Department of Psychology, Semnan Branch, Islamic Azad University, Semnan, Iran.
خلاصه مقاله:
مهشید سرابندی - Ph.D. Student in Psychology, Department of Psychology, Semnan Branch, Islamic Azad University, Semnan, Iran.
محمدعلی محمدی فر - Associate Professor, Department of Psychology, Semnan university, Semnan, Iran.
نعمت ستوده اصل - Associate Professor, Department of Psychology, Semnan Branch, Islamic Azad University, Semnan, Iran.
مقدمه: روابط زوجین همواره میتواند به دلایل مختلف در شرایط آسیبزا قرار گرفته و از همگسیخته شود. بنابراین توجه به تاثیرپذیری خانواده از آسیبهای عمده، در هر رویکرد درمانی ضروری به نظر میرسد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی طرحوارهدرمانی و زوجدرمانی هیجانمدار بر تمایزیافتگی خود زوجهای جوان انجام گرفت.
روش کار: روش مطالعه آزمایشی گسترشیافته از نوع پیشآزمون- پسآزمون چند گروهی بود. جامعه آماری را تمامی زوجین جوان دچار مشکل سازگاری تشکیل دادند که در شش ماهه دوم سال ۱۳۹۸ به مراکز خدمات روانشناختی و مشاوره در شهر تهران مراجعه کردند (۲۰۲۵=N). از بین آنان ۳۰ زوج (۶۰ نفر) بر اساس ملاکهای ورود و به طور تصادفی انتخاب شدند و سپس در سه گروه طرحوارهدرمانی، زوجدرمانی هیجانمدار و گروه کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تمایزیافتگی خود (DSI) بود. گروه آزمایشی اول، طرحوارهدرمانی با رویکرد یانگ (۲۰۰۱) در ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقهای را دریافت کردند، گروه آزمایشی دوم، تحت آموزش زوجدرمانی هیجانمدار با رویکرد جانسون (۲۰۰۴) در ۹ جلسه ۶۰ دقیقهای قرار گرفتند و گروه کنترل در نوبت انتظار بودند. دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) و آزمون تعقیبیLSD و با نرمافزار SPSS۲۵ تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد بین گروههای آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنیدار وجود داشت؛ و هر دو مداخله طرحوارهدرمانی و زوجدرمانی هیجانمدار بر تمایزیافتگی خود زوجهای جوان تاثیر مثبت معنادار داشته است (۰۵/۰P<). همچنین، نتایج آزمون تعقیبیLSD حاکی از آن بود که میزان اثربخشی مداخله طرحوارهدرمانی بر تمایزیافتگی خود بیشتر از زوجدرمانی هیجانمدار بود (۰۵/۰P<).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر مداخلات طرحوارهدرمانی و زوجدرمانی هیجانمدار میتواند برای بهبود تمایزیافتگی خود زوجهای جوان کارآمد باشد؛ و توصیه میگردد که درمانگران و مشاوران خانواده در راستای بهبود تمایزیافتگی خود زوجین در کنار سایر مداخلات درمانی از این درمانها استفاده کنند.
کلمات کلیدی: Schema Therapy, Emotional-based Couple therapy, Self-Differentiation, Couples, طرحواره درمانی, زوج درمانی هیجان مدار, تمایزیافتگی خود, زوجین
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1508718/