ندا ریحانی محب سراج - دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدطاهر احمدی شادمهری - دانشیار گروه اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدعلی فلاحی - استاد گروه اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد

رشد سریع سیستمهای مالی و گسترش ابعاد مختلف آن در جوامع، توجه ویژه به این مقوله و آثار آن بر سازوکارها، فرآیندها و کارکردهای اقتصاد را به دنبال داشته است. در این میان، بررسی نقش توسعه سیستمهای مالی به عنوان زیرساختار اصلی اجرای سیاستهای پولی و تحقق اهداف سیاستی از پیش تعیین شده، بسیار حائز اهمیت است. در این مطالعه، با درنظر داشتن هدف سیاستی کاهش بیکاری، به بررسی تاثیر توسعه مالی بر اثربخشی سیاستهای پولی پرداخته می شود. برای این منظور، با تاکید بر دو ابزار نرخ بهره و پایه پولی، در گام نخست اثربخشی سیاست پولی بر کاهش بیکاری با لحاظ هر یک از ابزارها، به صورت جداگانه و در قالب مدلهای خودبازگشت با وقفه های توزیعی برای دوره ۱۳۶۸:۱ تا ۱۳۹۵:۴ در ایران، برآورد و آنگاه با به کارگیری مدلهای رگرسیون غلتان، اثربخشی هر سیاست پولی طی زمان استخراج می شود. در گام نهایی، رابطه میان اثربخشی های تخمینی و شاخص توسعه مالی برآورد شده است. بررسی نتایج نشان می دهد، توسعه موسسات و بازارهای مالی تاثیری کاهنده بر اثربخشی سیاست پولی با استفاده از ابزار نرخ بهره برای دستیابی به هدف کاهش بیکاری داشته، لیکن این اثرکاهنده بر اثربخشی سیاست پولی با استفاده از پایه پولی، تنها درخصوص توسعه موسسات مالی معنی دار است.

توسعه مالی, بیکاری, سیاست پولی, رگرسیون غلتان طبقه بندی jel E۵۲ J۶۴ E۴۰ G۲۰