رابطه بین سبک های تفکر و باورهای خودکارآمدی تحصیلی با رضایتمندی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه نهم دوره اول متوسطه شهر ملارد

هدف اصلی از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک های تفکر و باورهای خودکارآمدی تحصیلی با رضایتمندی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه نهم دوره اول متوسطه شهر ملارد بود. پژوهش حاضر از نظر اهداف کاربردی، از نظر نوع داده های جمع آوری شده کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه همبستگی بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر عبارت بود از تمامی دانش آموزان دختر پایه نهم دوره اول متوسطه شهر ملارد. این تعداد برابر بود با ۶۲۵۱۴ نفر. نمونه ها با بهره گیری از جدول مورگان برابر بود با ۳۸۴ نفر. روش نمونه گیری در این پژوهش خوشه ای چند مرحله ای با در نظر گرفتن خوشه بندی مناطق مختلف آموزش و پرورش شهر ملارد، انتخاب شده اند. با توجه به ماهیت پژوهش از روش کمی و از پرسشنامه رضایت تحصیلی ساخته لنت و همکاران (۲۰۰۵)، پرسشنامه سبک های تفکر استرنبرگ و واگنر (۱۹۹۲) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی کودکان و نوجوانان SEQC تهیه شده توسط موریس (۲۰۰۱) استفاده شد، و به صورت انفرادی توسط نمونه ها تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه ۲۲ و شاخص های آمار توصیفی و همچنین شاخص های موجود در آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در پژوهش حاضر در سطح استنباطی از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغییری بهره گرفته شد. بر اساس یافته های به دست آمده از پژوهش حاضر رابطه معناداری بین سبک آزادمنش با رضایتمندی تحصیلی وجود دارد و با افزایش سبک تفکر درونی، رضایتمندی تحصیلی افزایش می یابد. رابطه معناداری بین سبک درونی با رضایتمندی تحصیلی وجود دارد و با افزایش سبک تفکر درونی، رضایتمندی تحصیلی افزایش می یابد. رابطه معناداری بین سبک سلسله مراتبی با رضایتمندی تحصیلی وجود دارد و با افزایش سبک تفکر درونی، رضایتمندی تحصیلی افزایش می یابد. رابطه معناداری بین باورهای خودکارآمدی تحصیلی با رضایتمندی تحصیلی وجود دارد و با افزایش خودکارآمدی تحصیلی، رضایتمندی تحصیلی نیز افزایش می یابد.

Keywords:

سبک های تفکر , باورهای خودکارآمدی تحصیلی , رضایتمندی تحصیلی