یونس گلی

یکی از الزامات اساسی برای رشد و توسعه پایدار، وجود بخش مالی دارای سلامت بالاتر برای تامین مالی فعالیت های تولیدی است. در همین راستا مطالعه حاضر با استفاده از شواهد صنعت بانکداری برای ۱۸ بانک دولتی و خصوصی در دوره زمانی ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۴ عدم ثبات مالی بانک های با استفاده از شاخص آلتمن پرداخته می شود، سپس با استفاده از رویکرد داده های پانل به بررسی عوامل موثر بر احتمال در معرض ورشکستگی پرداخته می شود. شواهد حاصل از شاخص آلتمن نشان می دهد که بانک های کشاورزی و سپه دارای پایین ترین سلامت و بانک های توسعه صادرات و پارسارگاد دارای بالاترین شاخص سلامت هستند. همچنین برآوردهای حاصل از رویکرد پانل نشان می دهد که هزینه و اندازه بانک اثر منفی و معناداری را بر احتمال در معرض ورشکستگی دارد. همچنین نسبت اعتبارات به دارایی، موجودی نقد به سپرده، تولید در سطح کلان و سپرده به بدهی اثر مثبت و معناداری را بر احتمال در معرض ورشکستگی بانک ها دارد. با توجه به نتایج تحقیق هدایت اعتبارات به سمت فعالیت های دارای ارزش افزوده تعیین اندازه بهینه بانک های برای بهره برداری از اثرات صرفه مقیاس و نظارت بانک مرکزی بر رعایت استانداردهای شاخص بازل از جمله سیاست های موثر برای بهبود سلامت بانکی است.

تنوع سازی تسهیلات، احتمال در معرض ورشکستگی ، شاخص Z-Score، داده های پانل