بررسی نقش و کاربرد تشویق و تنبیه در مدارس

دو مولفه اثرگذار جهت ایجاد نظم و انضباط در مدارس، پرداختن به امر تشویق و تنبیه دانش آموزان است. تنبیه و تشویق دو مولفه جدانشدنی و به عنوان دو روش تربیتی در فرایند تعلیم و تربیت از ابتدای امر تعلیم و تربیت که از خانواده شروع می شود رایج است و پس از آن در تعلیم و تربیت رسمی یعنی در مدارس رایج گردیده است. نظام آموزشی جهت تحقق اهداف عالی خود و رسیدن به امر تعلیم و تربیت با سطح کیفیت بالا قواعد و قوانینی را در مدارس اعمال اعمال کرده است و پایبندی به آن برای همه دانش آموزان الزامی است. تشویق و تنبیه دو راهبرد انضباطی معلمان جهت کنترل دانش آموزان و وادار ساختن آن برای اطاعت از قوانین مدرسه است. تشویق به معنای برانگیختن یا به شوق درآوردن کسی جهت انجام کار معین است ،و یا به عبارت دیگر تشبیه عبارت است از به شوق درآوردن مخاطب جهت ادامه دادن به انجام کار پسندیده است.. تنبیه به معنای تذکر دادن یا ارائه یک محرک آزاردهنده جهت کاهش رفتار نامطلوب می باشد. انضباط به معنای اعمال قواعد و دستورالعمل های معین و ملزم ساختن جهت پایبندی به آن ها و کنترل کردن افراد می باشد. با توجه به اهمیت موضوع هدف از پژوهش حاضر بررسی جایگاه تشویق و تنبیه در سطح مدارس است روش پژوهش به صورت کتابخانه ای (مروری) بوده که برای این منظور از مطالب دیجیتالی و مقاله ها و تحقیقات چاپ شده در این زمینه استفاده شده است.

Keywords:

تشویق , تنبیه , انظباط , پاداش.