امیر کرمی - دکتری روان شناسی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران
زهرا ذبیحی - کارشناسی روان شناسی، موسسه آموزش عالی حکیم طوس، مشهد، ایران
محسن راسخی رشخوار - کارشناسی روان شناسی، موسسه آموزش عالی حکیم طوس، مشهد، ایران
معصومه طبسی - کارشناسی روان شناسی، موسسه آموزش عالی حکیم طوس، مشهد، ایران

پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش تنظیم هیجان و تابآوری در سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی دانشآموزان در دوران همهگیری کووید-۱۹ انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند، که ۴۰۰ دانشآموز به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل، پرسشنامههای تنظیم هیجان گراس و جان (۲۰۰۳)، تابآوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۸) بود. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی هم زمان انجام شد. تحلیل دادهها نشان داد که بین تنظیم هیجان با سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت و همچنین بین تابآوری با کیفیت زندگی رابطه مثبت معناداری مشاهده شد؛ اما بین تابآوری و سازگاری تحصیلی دانشآموزان رابطه معناداری مشاهده نشد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، تنها تنظیم هیجان پیشبین معناداری برای سازگاری تحصیلی بود. همچنین تنظیم هیجان و تابآوری هر دو پیشبین خوبی برای کیفیت زندگی دانشآموزان بودند. براساس یافتههای به دست آمده میتوان نتیجهگیری کرد که در دوران همهگیری کووید-۱۹، مهارت تنظیم هیجان در دانشآموزان نقش معناداری در سازگاری تحصیلی دارد، همچنین تنظیم هیجان و تابآوری بالا در این دوران در کیفیت زندگی دانشآموزان نقش معناداری دارند.

تابآوری, تنظیم هیجان, سازگاری تحصیلی, کیفیت زندگی, کووید-۱۹