ظریفه سهرابی - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
سجاد طاهرزاده قهفرخی - استادیار گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه باختر، ایلام، ایران
ابراهیم حاتم پور - کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی، دانشگاه مهاباد، ارومیه، ایران
فریق میروقشلاق - کارشناسی ارشد علوم اجتماعی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
مهدی محمدپور - کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

گسترش بیماری کرونا و اضطراب کرونا با تعطیلی مدارس و تغییر سریع شیوه آموزشی، بر زندگی تحصیلی و آموزشی دانشآموزان تاثیرگذار بوده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب کرونا با بهزیستی تحصیلی دانشآموزان با توجه به نقش میانجیگری امید تحصیلی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشآموزان دوره اول و دوم متوسطه شهر ارومیه است (حدودا ۲۰۰۰۰ نفر)، نمونه پژوهش شامل ۴۰۰ نفر است که با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدهاند. جهت جمعآوری دادهها از سه پرسشنامه، مقیاس اضطراب کرونا ویروس (CDAS) (علی پور و همکاران، ۱۳۹۸)، مقیاس امید به تحصیل (AHS) (خرمایی و کمری، ۱۳۹۵)، و پرسشنامه استاندارد بهزیستی تحصیلی پیترینن و همکاران (۲۰۱۴) استفاده شد که به صورت آنلاین در اختیار دانشآموزان قرار گرفت. دادههای جمع آوری شده به وسیله آزمون تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار لیزرل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافتههای به دست آمده در سطح (۰۱/۰ > P) نشان داد بین اضطراب کرونا با امید تحصیلی و بهزیستی تحصیلی دانشآموزان رابطه منفی و معناداری وجود دارد و امید تحصیلی نقش میانجیگری را بین اضطراب کرونا و بهزیستی تحصیلی دانشآموزان ایفا میکند. درنتیجه افزایش اضطراب کرونا با کاهش امید به تحصیل همراه میشود و این کاهش امید تحصیلی منجر به کاهش بهزیستی دانشآموزان میگردد. بر این اساس، نیاز است تا مدارس و نظام آموزشی در زمان حضور بیماری کرونا و پس ازآن، آموزش ها، اقدامات و مشاورههای لازم را برای بهبود اضطراب کرونا، بهزیستی تحصیلی و امید تحصیلی دانشآموزان انجام دهند.

اضطراب کرونا, امید تحصیلی, بهزیستی تحصیلی, دانشآموزان متوسطه