بررسی رابطه یادگیری الکترونیکی با مهارت های ارتباطی و مهارت های پژوهشگری دانش آموزان دوره ی متوسطه ی دوم (مطالعه موردی شهر فیروزآباد)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه یادگیری الکترونیکی با مهارت های ارتباطی و مهارت های پژوهشگری دانش آموزان دوره متوسطه دوم انجام شد. پژوهش برحسب هدف، کابردی و با توجه به روش گردآوری داده ها پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. از دانش آموزان دوره ی متوسطه ی دوم شهر فیروزآباد ۶۱۵ نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در پژوهش حاضر به منظور جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه مهارت های ارتباطی (کوئین دام، ۲۰۰۴)، پرسشنامه سنجش میزان مهارت های پژوهشی (مختاری و همکاران، ۱۳۹۳) و پرسشنامه یادگیری الکترونیکی (واتکین و همکاران، ۲۰۰۴) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار SPSS۲۳، استفاده شد. نتایج نشان داد بین یادگیری الکترونیکی و مهارت های ارتباطی و مهارت های پژوهشگری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد و همچنین یادگیری الکترونیکی پیش بینی کننده مهارت های ارتباطی و مهارت های پژوهشگری دانش آموزان می باشد.

Keywords:

یادگیری الکترونیکی , مهارت های ارتباطی , مهارتهای پژوهشگری , دانش آموزان