بررسی اثر دما در زمانهای مختلف تماس بر بخشی از لجن در کاهش لجن مازاد بیولوژیکی در سیستم SBR

یکی از مهمترین معایب فرایندهای هوازی تصفیه فاضلاب ، از جمله SBR تولید زیاد لجن بیولوژیکی است بطوریکه مشکل تولید لجن مازاد بیولوژیکی و تصفیه و دفع آن در سیستم های متداول هوازی فاضلاب شهری و صنعتی در اکثر نقاط جهان از جمله کشور ما مشهود است. یکی از روشهای کاهش تولید لجن افزایش دمای لجن برگشتی (لیز حرارتی لجن) به نظور کاهش ضریب تولید بیومس (y) د رنتیجه کاهش تولید لجن می باشد. اغلب فرایندهای تصفیه بیولوژیکی فاضلاب به دما حساس می باشند ، بنابراین افزایش دما در جهت کاهش حجم حجم لجن بسیار موثر می باشد. روش تحیق: در این تحقیق اثر افزایش دما بر روی بخشی از لجن از حد مزوفیلیک تا ترموفیلیک (30-70 درجه سانتیگراد) در مرحله سکون در زمانهای مختلف ( 2/5 و 1 و 0 ساعت) بررسی گردید. حدود 8 ماه تحقیق جهت مشخص نمودن بهترین زمان و درجه حرارت برای تولید جرم سلولی کمتر و در نتیجه تولید لجن مازاد بیولوژیکی کمتر انجام شد. یافته ها : نتایج نشان داد که در مدت زمان نیم ساعت گرم نمودن لجن در دمای 60 درجه سانتیگراد ، ضریب سنتیکی Y را از 0/63 به 0/37 کاهش می یابد ( تقریبا لجن مازاد 42 درصد کاهش یافته) اما COD محلول به مقدار جزئی در پساب تصفیه شده افزایش یافت. در دمای بالاتر ( 70 درجه سانتیگراد ) هیچ لجنی تولید نگردیده ولی میزان کدورت و SCOD پساب خروجی افزایش یافت و استاندارد دفع پساب را نداشته و فاضلاب دارای بوی بدی بود. نتیجه گیری : در بین زمان زمانها و دماهای مختلف گرم نمودن لجن در دمای 60 درجه سانتیگراد به مدت نیم ساعت گرم نمودن لجن قادر است لجن مازاد 42 درصد کاهش یافته ، اما COD محلول به مقدار جزئی در پساب تصفیه شده نسبت به راکتور شاهد افزایش یافته و راندمان COD به 83 درصد رسیده است.

Keywords:

راکتور SBR , کاهش لجن , لیز حرارتی , بیومس , لجن مازاد