مطالعه حیوانی ارزیابی کاربرد روغن دانه کدو به صورت موضعی و داخل بینی بر اثربخشی بیهوشی حاصل از تزریق عضلانی کتامین- زایلازین

سابقه و هدف: طبق متون طب ایرانی، روغن کدو به عنوان قطره بینی برای بی خوابی پیشنهاد شده است، اما اثرات خواب آوری روغن دانه کدو با وجود توجه طب سنتی و استفاده عموم کمتر بررسی شده است. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی بالینی تاثیر موضعی روغن دانه کدو بر بیهوشی خرگوش سفید نیوزیلندی و بررسی خواص ضددردی و خواب آوری آن است. در این پژوهش قصد داریم در کنار داروی بیهوشی شیمیایی از دارویی استفاده کنیم که اثربخشی را بیشتر کرده و عوارض قابل توجهی نداشته باشد و نیاز به دوز بالای داروی بیهوشی را مرتفع کند. مواد و روش ها: بدین منظور تعداد ۲۵ سر خرگوش سفید نیوزیلندی بالغ به طور تصادفی به ۵ گروه پنج تایی تقسیم شدند و هر ۵ گروه کتامین- زایلازین دریافت کردند. گروه اول فقط با دستورالعمل بیهوشی کتامین- زایلازین بیهوش شدند. یک ساعت پیش از دریافت دستورالعمل بیهوشی، گروه دوم روغن دانه کدو را به صورت چکاندن ۲ قطره در یک بینی و گروه چهارم به صورت چکاندن ۲ قطره در هر دو سوراخ بینی دریافت کردند؛ همچنین گروه سوم ۱۰ قطره روغن دانه کدو را در قسمت پوست داخلی غضروف بلند یک گوش و گروه پنجم ۱۰ قطره روغن دانه کدو را در قسمت پوست داخلی غضروف بلند هر دو گوش به صورت کاربرد موضعی دریافت کردند. یافته ها: در تحلیل آنالیز واریانس (ANOVA) اختلاف معنی داری بین متوسط مدت خواب در گروه های آزمایش و کنترل وجود داشت و بین متوسط مدت بی دردی در گروه کنترل با گروه آزمایش ۳ اختلاف معنی داری وجود داشت. در همه گروه ها هیچ یک از علائم حیاتی نگران کننده نبود و همه در بازه موردتایید حین بیهوشی خرگوش قرار داشتند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از روغن دانه کدو در دستورالعمل بیهوشی کتامین- زایلازین به طور معنی داری باعث افزایش جزء خواب آوری و جزء بی دردی بیهوشی شده است.

Keywords:

Cucurbita , Anesthesia , Ketamine , Xylazine , Rabbit , Tryptophan , دانه کدو , بیهوشی , کتامین , زایلازین , خرگوش , تریپتوفان