مریم جمالی - دانشجوی دکتری مدیریت و برنامه ریزی ورزشی، گروه مدیریت، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران ،ایران
محمد رضا اسماعیلی - دانشیار گروه مدیریت ورزشی،. واحد تهران مرکزی، دانشگاه ازاد اسلامی، تهران، ایران
زینت نیک آیین - استادیار گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه ازاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران.

دانش آموزان نگرانند که دیگران در خلال تمرینات ورزشی ظاهر بدنی آنها را چگونه ارزیابی می کنند. هدف این پژوهش بررسی تدریس مشارکتی و رقابتی بر مشارکت ورزشی دانش آموزان دختر دچار اضطراب اجتماعی اندام است. از ۱۲۰ دانش آموز دختر راهنمایی، نمونه گیری خوشه ای و سپس به صورت تصادفی به سه نمونه ۴۰ نفره تقسیم شدند. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس و کوواریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون t زوجی، باکس، گرین هاوس – گیزر و ماچلی تحلیل شد. در پیش آزمون و پس آزمون تمامی افراد پرسشنامه انگیزش ورزشی و اضطراب اجتماعی اندام را تکمیل کردند. پس از ۱۴ جلسه یک پس آزمون به عمل آمد. نمونه های انتخاب شده، در پیش آزمون که شامل عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی بود، شرکت کردند. هر دو شیوه تدریس بر دانش­آموزان دارای اضطراب اندام موثر بود ولی تاثیر تدریس مشارکتی مثبت است. روش رقابتی منجر به افزایش مشارکت ورزشی و البته اضطراب شد. تدریس مشارکتی در کاهش اضطراب اجتماعی اندام و افزایش مشارکت ورزشی موثرتر از تدریس رقابتی است.  

تدریس مشارکتی, تدریس رقابتی, اضطراب اجتماعی اندام, مشارکت در ورزش, عزت نفس