مروری بر مطالعات انجام شده در مورد اثر خوردگی حفرهای در ارزیابی استحکام اجزای سازه های دریایی و فراساحلی

استخراج و اکتشاف منابع هیدروکربنی از اعماق دریا توسط سازه های دریایی و فراساحلی صورت می گیرد. اعضای لوله ای و صفحات فولادی تقویتشده یا غیرتقویت شده از مهمترین اجزای سازه های دریایی و فراساحلی هستند. اعضای لوله ای شکل به علت اینکه می توانند نیروهای هیدرودینامیکیرا کاهش بدهند به طور وسیعی در سازه های فراساحلی مورد استفاده قرار می گیرند. صفحات در معرض بارهای جانبی و در صفحه قرار می گیرند کهمی توانند به صورت جداگانه و یا ترکیبی از هم بر روی سازه اعمال شوند. پدیده خوردگی از عوامل موثر در تخریب سازه های فراساحلی است، کهباعث شکست سازه، کاهش ضخامت و کاهش استحکام نهایی سازه می شود. خوردگی حفرهای یکی از انواع خوردگی خطرناک، در دریا محسوب میشود که با کاهش ضخامت در یک سطح کوچک، می تواند باعث شکست سازه شود و پیامدهایی چون نشتی وآلودگی محیط زیست را به همراه داشته باشد.روش تحلیل اجزای محدود بعنوان رایج ترین روش در تحلیل سازه ها است و در پیش بینی استحکام نهایی سازه دقت بالایی دارد. نرم افزارهایی مانندانسیس وآباکوس از نرم افزارهای قوی برای مدلسازی سازه های دریایی و فراساحلی هستند. در این مقاله روشهای مختلفی برای مدلسازی پدیدهخوردگی بیان شده است و اثر خوردگی حفرهای بر روی استحکام سازه بررسی شده است.

Keywords:

استحکام نهایی , اعضای لوله ای , صفحات فولادی , خوردگی حفره ای