مرضیه حنیفی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
زهرا حاج رحیمی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
زهرا کوهی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
احمد استاد رحیمی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
لیلا آژیده - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
هادی زاهد نژاد - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی دو روش، طرحواره درمانی گروهی و درمان شناختی رفتاری در کاهش علائم اضطراب و افسردگی اجرا شد. پژوهش از نوع آزمایشی و جامعه مورد مطالعه بیماران مبتلا به اضطراب فراگیر بودند. روش : نمونه پژوهش (۴۵ نفر)، ۱۵ نفر برای هر گروه به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه به کلینیک ها و مراکز مشاوره و درمانی شهر تبریز انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های اضطراب فراگیر ولز و پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. و به منظور تجزیه و تحلیل فرضیه ها از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که هر دو روش درمانی (درمان شناختی رفتاری و طرحواره درمانی گروهی) در کاهش اضطراب و افسردگی تاثیر دارد. ولی میزان بخشی طرحواره درمانی گروهی درمانی بیشتر از درمان شناختی رفتاری می باشد. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده در این پژوهش می توان استنباط کرد که رویکرد درمانی مبتنی بر مدل شناختی رفتاری و طرحواره درمانی در کاهش شدت علائم اختلال اضطراب و افسردگی موثر بوده است.

طرحواره درمانی گروهی، درمان شناختی رفتاری، اضطراب، افسردگی