رابطه کمال گرایی مثبت و منفی با سازگاری اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه کمال گرایی مثبت و منفی با سازگاری اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش دوره متوسطه دوم شهر تبریز انجام شد. تحقیق حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت و روش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان تیزهوش دوره متوسطه دوم شهر تبریز بود که به صورت تقریبی تعداد ۲۵۰۰ نفر درنظرگرفته شد. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری چندمرحله ای خوشه ای بود که پژوهش بر روی تعداد ۲۵۵ نفر انجام شد. جهت گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه کمال گرایی تری شورت و پرسشنامه سازگاری سینها و سینک استفاده شد. جهت بررسی فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده های آماری نشان می دهد که بین کمال گرایی مثبت با سازگاری اجتماعی رابطه منفی (P<۰.۰۱) وجود دارد. همچنین بین کمال گرایی منفی با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت (P<۰.۰۱) وجود دارد. نتایج ضریب رگرسیون متغیر پیش بین نشان داد که متغیرکمال گرایی منفی سازگاری اجتماعی را در جهت مثبت به طور معنی داری تبیین و پیش بینی کند (P<۰.۰۵). همچنین نتایج نشان داد که متغیر کمال گرایی مثبت سازگاری اجتماعی را در جهت منفی به صورت معنی داری تبیین و پیش بینی کند (P<۰.۰۵).

Keywords:

کمال گرایی , سازگاری اجتماعی