جمال الدین مهدی نژاد - استاد تمام، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران، ایران
فائزه اسدپور - مدرس و دانشجوی دکتری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران
امیرحسین شیردل - دانشجوی کارشناسی معماری، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی ،تهران ،ایران

باغ ایرانی با قدمتی چندهزارساله به عنوان میراث ارزشمند ایران، تجلی تفکر و فرهنگ متعالی تمدن ایرانیان می باشد که با باورهای آیینی و دینی دوره اسلامی و پیش از آن پیوند عمیق خورده است و تاکنون نیز ساختار فضایی آن به معانی و باورهای انسان تجسد بخشیده و باخلق فضایی ، نیازهای فطری انسان را بر آورده ساخته و موجب دستیابی وی به آرامش می گردد. باغهای ایرانی با سابقه کهن و تکامل یافته طی قرون متمادی با شرایط محیطی و فرهنگی جامعه ایرانی انطباق داشته و شیوههای متفاوتی از طراحی ایرانیان را تا به امروز به نمایش گذاشته است . لذا در این نوشتار با تحلیل ساختار باغهای سنتی ایران و نحوه استقرار و تقسیمات فضایی آن مشخص گردید که باغهای ایرانی فقط یک معماری ساده نیست ، بلکه هرکدام اجزای باغ، علاوه بر دارابودن کیفیت هایی شناخته شده، یک فرهنگ خاص را یدک می کشند و مجموعه ای از هنر، معماری، نظام گیاهی ، نظام آبیاری، اعتقادات، سبک زندگی و زیبایی شناسی را به نمایش می گذارد و اینگونه با کیفیت های لاهوتی و قدسی به انضمام بار معنایی و تاریخی ، در جهت القای حس مکان به مخاطب اثرگذار می باشد. بنابراین بهره گیری از معماری و الگوی شکل گیری آنها تا به امروز و در بسترهای زمانی ، جغرافیایی ، فرهنگی و اعتقادی مختلف نیز دستخوش تغییرات اساسی نشده است ، به طوریکه برخی از عناصر آن در هر شرایط توانسته ، کارایی و عملکرد ثابت خود را حفظ کند.

باغ ایرانی ، باور اسلامی ، دوره اسلامی ، باغسازی.