سنجش میزان آسیب پذیری نواحی شهری در مقابل خطر زلزله احتمالی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی ( GIS) مطالعه موردی: هسته مرکزی شهر اردبیل

شکل گیری و رشد سکونتگاه های شهری دلایلی از جمله ساخت و سازهای شتابان و خارج از عرف ساختمانی از مسائل تهدید کننده برای اجتماعات ساکن در آن ها محسوب می شود و از آن جایی که خطر زمین لرزه در اغلب مناطق ایران، سکونتگاه های شهری از جمله سکونتگاه های بافت فرسوده شهری را تهدید می کند بررسی سنجش و تحلیل میزان آسیب پذیری این سکونتگاه ها در مقابل خطر وقوع زمین لرزه های احتمالی برای به کارگیری اصول مدیریت بحران در مقیاس محله ای ضروری است . در این راستا پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان آسیب پذیری هسته مرکزی شهر اردبیل در مقابل خطر زلزله احتمالی تدوین گردیده است . برای ارزیابی میزان آسیب پذیری سکونتگاه ها از سه پارامتر عوامل کالبدی، فاصله از عوامل طبیعی و زیرساخت های حیاتی و عوامل اجتماعی استفاده شده است . برای مقایسات زوجی مربوط به پارامترهای مورد مطالعه از مدل تحلیل شبکه ایANP در محیط نرم افزار SUPER DECISION استفاده شده است . همچنین از قابیلت های تجزیه و تحلیلی ARCGIS جهت همپوشانی و تهیه نقشه های میزان آسیب پذیری استفاده شده است . نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که به لحاظ آسیب پذیری، منطقه ۱ شهر اردبیل از لحاظ معیار کالبدی بیشترین میزان آسیب پذیری را با۷۳ درصد به خود اختصاص داده است که این منطقه هسته اولیه و تاریخی شهر اردبیل را شامل می شود و دارای سازه های ضعیف و با کیفیت نامناسب می باشند.

Keywords:

خطرزلزله , شهراردبیل , سیستم اطلاعات جغرافیایی , آسیب پذیری