اسلم پاهنگ - کارشناسی ارشد جغرافیا گرایش برنامه ریزی مسکن و بازآفرینی شهری دانشگاه زابل
فریبا پاهنگ - کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ولایت ایرانشهر
سمیرا سیاسر - کارشناسی ارشد جغرافیا گرایش برنامه ریزی مسکن و بازآفرینی شهری دانشگاه زابل

بافت فرسوده شهری به عرصه هایی از محدوده قانونی شهرها گفته می شود که به دلیل فرسودگی کالبدی، عدم برخورداری مناسب از دسترسی سواره، تاسیسات، خدمات و زیرساخت های شهری، آسیب پذیر بوده و از ارزش مکانی ، محیطی و اقتصادی نازلی برخوردارند .این بافت ها، به دلیل فقر ساکنان و مالکان آنها، امکان نوسازی خود به خودی را نداشته و نیز، سرمایه گذاران انگیزه ای برای سرمایه گذاری در آن را ندارند. به عبارت دیگر بافت مساله دار (فرسوده) عبارت از بافت های شهری است که وجود عوامل و عناصر مختلف در آن، کاهش ارزش های کیفی محیط زیست انسان را (از جنبه های کالبدی، عملکردی، زیست محیطی ، اقتصادیو اجتماعی در) آن فراهم آورده و با کاهش ارزش های سکونتی ، نوسازی در بافت متوقف می شود و میل به مهاجرت در جماعت ساکن افزایش می یابد. بخش چشم گیری از تاریخ و فرهنگ شهر که نشان دهنده ارزش ها ، باورها، اعتقادات، هنرها و توان فنی و ساختار اجتماعی - اقتصادی و سیاسی نسل های گذشته است در این بافت های فرسوده نهفته است و لزوم توجه به طراحی و برنامه ریزی شهری در آنها با توجه به ارزش های محیطی هر منطقه ضروری می باشد.

بافت فرسوده ، دیدگاه های مداخله ، کارکردگرایی ، سازندگرایی ، نوسازی