بررسی زمینه گرایی در معماری مسکونی شهر بروجرد

با وجود اینکه امروزه ساخت وساز به سمت جهانی شدن پیش می رود، هنوز در مناطق مختلف معماری بومی به طور عمیق توسط متخصصین بررسی می شود. تکنولوژی مدرن در عرصه های مختلف معماری معاصر ایران، از تفکر گرفته تا فرآیند طراحی و ساخت و در نهایت در اثر نهایی حضور جدی دارد و آثار خود را در فضاها و اشکال معماری معاصر نمایان ساخته، اما از تاثیرات آن غفلت شده و بدان به مثابه ابزاری خنثی و بی اثر نگریسته شده و این در حالی است که اثر تفکر تکنولوژی مدرن حتی بر شیوه آموزش معماری نیز آشکار است. در این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این سوال هستیم که راهکارهای طراحی معماری بوم گرا و مفهوم سکونت در خانه های بروجرد چه بوده است ؟ روش تحقیق در پژوهش حاضر، شامل مراحل جمع آوری اطلاعات، تهیه ابزار تحقیق، دسته بندی داده ها، تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس شیوه توصیفی تحلیلی بود. در گام بعد نتایج صورت گرفته در خصوص منطقه گرایی با هدف و ارتباط آن با محیط های مسکونی و فضاهای قابل سکونت و همچنین محیطهای کالبدی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از تحقیق حاضر تدابیر طراحی معماری در معماری سنتی بروجرد همچون جهت دهی به ساختمان به گونه ای که بتوان حداکثر استفاده از انرژی تابشی را دریافت کرد، استفاده از مصالح باضریب انتقال حرارتی کم، استفاده از مصالح بارنگ تیره، استفاده از دیوارهایی با عایق حرارتی، استفاده از زیرزمین، بزرگتر کردن ابعاد پنجره های جنوبی برای استفاده بیشتر از تابش آفتاب در زمستان، استفاده از حوض وجریان آب به لحاظ تامین رطوبت در تابستان، جهت دهی مناسب به ساختمان و جلوگیری از بادهای مزاحم، استفاده از درختان برگ ریزبه لحاظ بهره مندی از سایه ی آن در تابستان و استفاده از تابش آفتاب در زمستان، شفاف نمودن سطح جنوبی بنا واستفاده از دید و منظر جنوبی بود.

Keywords:

زمینه گرایی , معماری مسکونی , معماری بروجرد , مجتمع مسکونی